De invoering van de zero-emissie zones blijft gedoe geven. De staatssecretaris, de Tweede Kamer, de gemeenten en het bedrijfsleven zijn het nog steeds niet met elkaar eens. Dat is niet goed na 10 jaar zorgvuldige voorbereiding. Iedereen maakt zich nog een keer ritueel boos en komt er dan alsnog voor het kerstreces een klap op? Ik hoop het.
Uitdagingen
In de praktijk zijn er nog uitdagingen. Nog niet voor alle toepassingen zijn voertuigen. Netcongestie is een probleem. Er zijn meer laadpunten nodig voor bestelauto’s in de woonwijken. Er is nog de Europese rijbewijskwestie voor zware bestelauto’s. En, niet in de laatste plaats, hebben kleine ondernemers een achterstand op de markt voor financiering, logistieke ruimte en energie. Samen werken bedrijven, kennisinstellingen en overheden in de Topsector Logistiek hard aan de oplossing hiervan. En waar de ene ondernemer een bedreiging ziet, ziet een andere ondernemer een kans om met een oplossing te komen.
Zijn we klaar met zero-emissie zones?
Zero-emissie zones zijn slechts een maatregel in de noodzakelijke verduurzaming van de transportsector. De sector staan nog veel meer te wachten zoals het beprijzen van uitstoot, het aanscherpen van de CO2-normen voor voertuigen, CSRD-eisen, de inzet van schonere brandstoffen als HVO en afspraken met de producenten van voertuigen? Maar, bedrijven krijgen ook een duwtje in de rug. Tussen 2026 en 2030 €1,6 miljard beschikbaar voor verduurzaming. Verstandige ondernemers sorteren daarop voor.
Boomer-heimwee naar Poldermodel
Een jaar na de verkiezingen winnen de ruzies het van de inhoud bij de politiek in Nederland (en andere Europese landen). Ook in het zero-emissie debat. Als bijna-boomer ben ik opgegroeid met het poldermodel dat Nederland door de zwaarste stormen heeft geholpen; boomer-heimwee? Dat is zorgwekkend gezien de vele (en grotere) uitdagingen waarvoor we staan in Europa. Hoe pakken we die dan samen op?
Walther Ploos van Amstel.