Tijdens de conferentie ‘Van BV Amsterdam naar VVE Amsterdam’ stelde wethouder EZ Sofyan Mbarki de vraag of de woningbouwambities van Amsterdam wel wenselijk zijn. De bijeenkomst was bedoeld om de samenwerking tussen gemeente en bedrijfsleven te versterken, maar ondernemers maken zich zorgen over de steeds krimpende ruimte voor bedrijven.
Volgens Mbarki moet de woningbouw worden afgestemd op maatschappelijke voorzieningen, leefbaarheid en werkgelegenheid. Zo niet, dan moeten de ambities worden bijgesteld. Eerder, op de nieuwjaarsreceptie van de PvdA Amsterdam, benadrukte hij al dat ‘bouwen, bouwen, bouwen’ geen heilige graal is. Woningen zonder voorzieningen en speelplekken schieten hun doel voorbij.
Waarom streven we eigenlijk naar meer woningen? Creëren we daarmee geen nieuwe problemen? Vakmensen haken af, groen verdwijnt, en praktijkopgeleide jongeren hebben steeds minder carrièrekansen. De stad raakt overvol en onbetaalbaar, gezinnen voelen zich niet meer thuis.
Ondertussen erkent het Amsterdamse college dat de doelstelling van 7.500 nieuwe woningen per jaar niet haalbaar is. Wethouder Zita Pels gaf dat in januari toe tijdens een raadsdebat over de tegenvallende bouwcijfers. Twee wethouders die vraagtekens zetten bij de bouwambities is geen toeval. Is dit onmacht of een noodzakelijke realitycheck? Misschien is het tijd om de stad op menselijke maat in te richten.
Walther Ploos van Amstel.
Foto: Sanne Couprie