De jongste veldslag in de strijd tussen voetgangers en fietsers is op de valreep alsnog beslecht in het voordeel van de fietsers. De robuuste verkeersdrempels die onlangs door stadsdeel Centrum zijn gelegd in de Negen Straatjes worden weer weggehaald. Te gevaarlijk voor de fietsers. De dwaze man of vrouw met de gele kwast ‘strikes again’.
Wie is eigenlijk te gast?
De drempels waren bedoeld om de snelheid van fietsers te verminderen. Bewoners en ondernemers zijn de fietsers en scooters die te hard door de smalle straatjes fietsen beu. Door alle terrassen en geparkeerde fietsen moet je daar als voetganger wel uitwijken naar de straat. De verantwoordelijke ambtenaren wisten niets van het aanleggen van de drempels. Zelfs de schimmige Centrale Verkeerscommissie was ook niets gevraagd. Bij het nemen van voetgangersvriendelijke maatregelen is structureel sprake van gerommel in de uitvoering op straat. Het lijkt er soms op of ze het erom doen, zodat het wel moet mislukken.
De drempels verdwijnen nu net als enkele jaren geleden het autoverbod in de Negen Straatjes. Ook zorgvuldig gesmoord in de uitvoering. De fietslobby heeft het over het belang van de route voor de bewoners van de Negen Straatjes. Je hoeft er maar een uurtje te zitten en je ziet vooral overmobiele blauwe Swapfietsbandjes en overhaaste maaltijdbezorgers door de straat crossen. Een enkele bewoner met volle boodschappentassen neemt voorzichtig de hobbel. Echte Amsterdammers fietsen niet, aldus Nico Dijkshoorn.
Er gebeurt weer niks
Wat er dan wel gaat gebeuren in de Negen Straatjes? Wij zijn bang dat er weer niks gaat gebeuren. De betekenisloze verplaatsfunctie verdrijft de waardevolle verblijfsfunctie in de Negen Straatjes. En, dat gebeurt in veel stadsdelen en zelfs in de Amsterdamse parken. Het lijkt wel oorlog tussen voetgangers en fietsers in de binnenstad. Dat bleek ook uit de klaagzang in Parool over het plan om het doorgaande fietsverkeer te weren uit het Universiteitskwartier. Triest zijn de plannen voor de Marnixstraat.
Het is tijd voor serieus verkeersonderzoek (dus ook de voetgangersstromen) en een goed gesprek met bewoners en ondernemers in de buurt; niet alleen in de Jordaan, maar ook in andere buurten en parken.
Alleen ontbreekt vandaag een duidelijke norm voor ruimte voor de voetganger voor die gesprekken. Waarom wordt het beleid ‘ruimte voor de voetganger’ niet afgerond zoals herhaaldelijk door de wethouder is beloofd?
Ruimte voor de voetganger?
Het door deze coalitie beloofde uitgangspunt is nog steeds dat voetgangers op de eerste plaats staan en dat we ruimte moeten durven delen. Intussen staat de stoep vol met huurscooters, borden en andere stoepblokkeerders. Intussen verdwijnt in bijvoorbeeld de plannen voor de Marnixstraat Noord de echte ruimte voor voetgangers. Intussen krijgt de voetganger er in veel plannen eerder minder dan meer ruimte. Wij maken ons daarover zorgen. Dat het stadsbestuur geen investeringen in meer ruimte voor voetgangers doet is onbegrijpelijk.
Inclusieve mobiliteit is voor iedereen
Alle Amsterdamse partijen roepen om het hardst om inclusieve mobiliteit. Aan mobiliteit zit ook een sociaal aspect. Toch zijn de nieuwe plannen voor sociaal vervoer ronduit asociaal. Mensen die minder mobiel zijn moeten ook ergens komen.
Ruimte voor de voetganger is een basisvoorwaarde voor inclusieve mobiliteit; van ouderen, en jongeren, gezonde en minder gezonde Amsterdammers, gewoon voor iedereen. Een gemeente die de voetganger letterlijk naar de marge drukt is geen een inclusieve en geen diverse stad. Niet elke Amsterdammer wil of kan fietsen. De aanpak van nu sluit andersdenkende en -bewegende mensen buiten.
De raadsleden lijken het gebrek aan toekomstig voetgangersbeleid prima te vinden. Er is tot op vandaag geen enkele raadsvraag gesteld over het stranden van het beleid ‘Ruimte voor de voetganger’ ondanks herhaalde beloften van de wethouder dit beleid nog voor de zomer in de raad te bespreken. Zonder dat beleid rommelt iedereen schaamteloos maar wat aan in de openbare ruimte. Dat kan toch niet? Vooral die man of vrouw met de gele kwast.
De auto als olifant in de kamer
We snappen dat er lastige dilemma’s zijn waarbij met name de auto ‘de olifant in de kamer’ is. Amsterdam moet autoluw worden. Maar, dat is niet genoeg voor een leefbare stad. Kiezen we voor buurten waarin ook bewoners elkaar op straat weer kunnen ontmoeten? Kiezen we voor diversiteit en inclusiviteit? Of kiezen we voor de dominantie van staal, voor overmobiliteit en duwen we elkaar van de stoep?
Het is geweldig dat Amsterdam investeert in een hoofdnet fiets en moderne fietsparkeervoorzieningen. Maar, buiten het hoofdnet, zou de fietser zich, net als de automobilist, te gast moeten voelen.
Wij vragen het stadsbestuur meer draagkracht en durf te tonen. Het is beschamend als deze coalitie meer ruimte voor de voetganger niet voor elkaar krijgt in vier jaar tijd.
Zet de voetganger nu eens echt op nummer een en rond het beleid ‘ruimte voor de voetganger’ voor de zomer af. Zet de voetganger echt op nummer een!
Walther Ploos van Amstel
Patty Muller
Voetgangersvereniging Amsterdam
Foto: Thomas Schlijper